Anne Sloot in Tanzania

In november 2014 is Anne Sloot als door een wonder op ons pad gekomen. Een spontane en zéér gedreven Nederlandse van net in de 50 met veel ervaring in Tanzania en Kenya en graag al die ervaring en al haar kennis in dienst wenste te stellen van het KVTC. Eind november heeft Anne zich een week in Umbwe georiënteerd en 15 januari is ze per KLM afgereisd voor een periode van 2 en mogelijk 3 jaar in Tanzania, Anne gaat nasat haar werkzaamheden, maandelijks updates verzorgen vanuit het KVTC, hieronder haar eerste bericht.

Eerste bericht van Anne:

Een ander jaar een nieuw begin en een iets groter avontuur. Eerder dichterbij dan ik ooit had kunnen denken of dromen. Misschien wel een leven in Afrika.
Ik denk terug aan 2008 waar Caroline mijn beste vriendin gewoon zomaar dood ging en ik dacht als je ooit nog eens wil doen wat je soms wel eens dacht dan moet je wel een beetje opschieten. Dat is er van gekomen. Ik wil Caroline nog een keer noemen. Haar naam. Haar sprinkelsprankel. Misschien is dat geen woord maar het beschrijft haar. En het omschrijft onze vriendschap. Gek met z’n tweeen. We hebben ongelooflijk veel lol gehad samen. En zonder haar was ik nu niet geweest waar ik nu ben in mijn leven.

En dan nu het nieuwe avontuur. Met dank overigens aan Mirjam Laan die ik heb leren kennen tijdens mijn 9 maanden Tanzania periode. Sarakasi ya Vijana van stichting-twiga  Geweldige tijd en als ik al niet half verliefd was op Oost Afrika dan ben ik het daar helemaal geworden.

Mirjam heeft mij in contact gebracht met de Nederlandse tak van Stichting KET (2007) en met Bert Boekhold. Wat een aardige en geweldige en gedreven man met een heel groot hart! KET is een van oorsprong Tanzaniaanse Stichting (2004) en staat voor Kibo Education Trust. Een school in eerste instantie voor weeskinderen moest er komen. En op die school moet er een vak geleerd worden. Bewust geplaatst op het platteland net buiten de stad Moshi in noord Tanzania om de kinderen/studenten in hun leefomgeving te laten blijven. Een vak leren.
Ik blijf het een goed onderwijsidee vinden om zo ook een omgeving levend te houden.

Prachtig. En nu staat er een school die met vereende krachten en door fantastische bouwgroepen uit Nederland gebouwd is. Alles is in potentie aanwezig. We hebben een
schoolgebouw, een aankomstpaviljoen, een teachershouse, een principalhouse, een varkensstal, een kippenhok, een boardinghouse, een voetbalveld en een campingsite en toilet/doucheblok voor het toerisme in aanbouw. Zoals gezegd alles is er en veel is nog niet af.

En nu moet er leven in en een echt begin gemaakt worden met alles! Studenten om mee te beginnen. Zo veel heel veel om te ontwikkelen. Het wordt mijn allergrootste klus ooit. 300 studenten uiteindelijk dat is het doel maar ook het toerisme op de kaart zetten. En wat dacht je van een visvijver en een restaurant en een additionele koe naast straks varkens en de nu al aanwezige kippen?

Begin December heb ik een week rond mogen kijken en kennis kunnen maken. Een week doorgebracht met Michael Ngarina.
De 72 jarige Projectleider en een zeer charismatische man. De man die aan het einde van die week aan de rand van zijn project stond en zei it breaks my heart that this project is not yet alive. De tranen sprongen mij (ook) in de ogen en ik dacht ja dat moet gebeuren en dat moet hij nog wel meemaken in zijn leven.

Na de week in Tanzania is alles snel gegaan. Drie keer goedkeuring Tanzania Nederland en van mijzelf. Evaluatie en plan van aanpak geschreven. Afspraken en overdrachten in Nederland. En dan dringt nu door door dat ik ga voor een jaar of twee met een optie op drie om dat gewenste leven in de brouwerij te brengen. Het huis is verhuurd voor een jaar wederom met toestemming van die hele aardige woningbouwvereniging Volkshuisvesting. Instanties als Unive en de gemeente Arnhem werken mee. En dan kan ik weer vertrekken.

Ik heb de laatste tijd aan meerdere mensen verteld hoezeer ik me realiseer wat het betekent om zo vrij als een vogel te zijn. Ik wil er aan toevoegen hoe ik met juist geen geld de leukste dingen heb gedaan de afgelopen jaren en ben gekomen waar ik me nu thuis voel in mijn leven. In Afrika en in Nederland. Dank alle lieve vrienden waar ook ter wereld!
En nu gewoon maar weer eens kijken hoe het is in ditmaal Umbwe en
Moshi Kibosho regio
in Tanzania.

Donderdag 15 januari vlieg ik naar Kilimanjaro.

Het wordt een behoorlijke klus en ik ga het niet alleen doen. Er zijn zoveel mensen in Nederland en Tanzania die met https://projecttanzania.nl/ verbonden zijn. Dat feit geeft mij het vertrouwen dat we dit project samen de volgende fase in kunnen loodsen; de school en het project in al haar facetten verder opbouwen en ontwikkelen. Heel veel dank aan allen en met name Bert en Michael die mij het volle vertrouwen geven.

Karibu Tanzania

Liefs Anne

En als toetje dit filmpje in december 2014 door mij gemaakt: