WE ZIJN BEGONNEN!

NIEUWSBRIEF FEBRUARI 2020

Umbwe, 12 februari 2020,

Op zondag 19 januari zijn de KVTC deuren weer open gegaan voor een nieuw studiejaar. Na de marketing in december en januari is er goede hoop dat we veel nieuwe studenten gaan ontvangen. Dit keer hebben we in december buiten bij 6 verschillende kerken in Kibosho tentoonstellingen gehouden na het uitgaan van de mis op zondag. Op die manier kunnen we laten zien wat we doen en welke andere projecten we hebben naast het onderwijs. Er is een radio commercial geweest die 2 weken gedraaid heeft. Vlak voor opening is er een brief rondgebracht naar alle 20 kerken in Kibosho waarin ons onderwijs en ons sponsorbeleid uitgelegd wordt, de priester van elke kerk wordt gevraagd hier aandacht aan te besteden in de mis op zondag. John Mmassy en Frank Kakolela hebben in 2 dagen tijd 250 km gereden om alle kerken te kunnen bezoeken. Vaak door de blubber want er is nauwelijks sprake van een droog seizoen dit jaar.

De brief blijkt een schot in de roos! We konden onze ogen niet geloven toen de dinsdag erna ene Padre Richard Munishi van Mweka Parochie het terrein op kwam rijden met in zijn handen een dikke envelop. Daarin keurig netjes een lijst met 62 namen van jongens en meisjes die heel graag in aanmerking willen komen voor een gesponsorde plek. Van alle 62 een persoonlijke motivatiebrief met achtergrondverhaal en voor alle 62 een brief van de kerk om het verhaal te ondersteunen.

Uit alle 62 brieven is een eerste selectie van 30 jongeren gemaakt die deze kans het meest nodig lijken hebben. Over deze en andere studenten later meer. We hebben een dag afgesproken om met alle studenten te kunnen spreken, ze in te schrijven. Padre Munishi liet er geen gras over groeien, hij kwam die dag met zijn eigen auto en een dala dala met daarop hoog opgetast de koffers, matrassen, de hele santekraam die nodig is. Geweldig om te zien!

Omdat we niet geloven in volledig gesponsord onderwijs, hebben we al eerder een minimum bijdrage vastgesteld. Iedereen ook al heb je niets, moet iets betalen. We doen dat om iedereen verantwoording te laten nemen en zo moet dus in de motivatiebrief gemeld worden wat men wel zelf kan bijdragen. Dat werkt, genoemde bedragen lopen uiteen van 100,000 t-shiling (50 euro) tot 400,000 t-shiling. En op deze manier kunnen we natuurlijk ook meer jongeren sponsoren. Een jaar naar school als dagstudent kost 680,000 t-shiling en voor een boarding student is dat 980,000 t-shilling.

Op deze aanmelddag kwamen niet alleen de studenten van de Padre maar ook andere gegadigden en nieuwe studenten die het volledige schoolgeld betalen. Om jullie niet langer in spanning te houden…..WE ZITTEN OP 120 STUDENTEN en we verwachten dat dat aantal ook nog op gaat lopen. Hoera! We zijn nu bezig om te kijken waar we de aanvullingen op het schoolgeld vandaan kunnen halen, uiteraard kunnen we wederom op jullie/ KET Holland en al die anderen sponsoren bouwen, waarvoor onze en vooral die van de studenten welgemeende DANK. In Tanzania kijken we uiteraard ook naar sponsoren, er worden bedrijven en particulieren aangeschreven, allemaal mensen met op een of andere manier een link met de school en deze studenten. De jongeren die in aanmerking komen voor sponsoring hebben het na het lezen van al die brieven niet breed. En dat kan op vele manieren; geen ouders, een ouder, zieke (groot)ouder(s) geen inkomen, nare verhalen over alcoholmisbruik, verwaarlozing, misbruik, vroege zwangerschappen, uitsluiting. In ieder geval resulterend in het niet op kunnen brengen van het volledige schoolgeld en wel ontzettend graag willen. Zeer gemotiveerde jongeren die maar wat graag in ruil voor deze kans willen werken na schooltijd, op het land, in de tuin, met de dieren. Allemaal hebben ze over zichzelf een student profile ingevuld waarin motivatie, commitment, toekomstplannen beschreven. Een zin van een jongen is me bijgebleven, er staat: “I want to become a useful person”. Wat ontzettend erg dat zo’n jongen dat zo opschrijft. Het zegt alles in dat ene zinnetje. En het moet nog maar eens gezegd en herhaald blijven worden; daar doen we het met z’n allen voor! 

En zo doet ook Dorothy Ngarina dat met haar koffie project in Nederland. Zij was hier in december voor haar Vader’s remembrance day. We zijn er geweest, ongelooflijk dat het alweer een jaar geleden is dat Michael Ngarina er niet meer is. We missen hem elke dag. Dorothy is ook op school geweest om haar eerste cheque te overhandigen aan KVTC van € 250,- als eerste opbrengst van haar koffie project om studenten te kunnen sponsoren. Geweldig en ontzettend bedankt Dorothy. Michael knipoogt naar beneden, zeker weten en alsjeblieft mensen; drink meer heerlijke koffie van Dorothy!

https://www.dorothyscoffee.nl/over-mijn-koffie/mijn-missie/

En er gebeurde nog meer. Naast het Hydroponic gedeelte is er nu ook een demonstratie gedeelte in samenwerking met TAHA (Tanzanian Horticulture Association). Op dit stuk land verbouwen we wat TAHA ons vraagt. Wij zorgen voor het land en de mankracht. Zij zorgen voor de zaden, technische ondersteuning en de afnemers. Zo is er een watertoren gebouwd en een watersysteem aangebracht. Op dit stuk land hadden we een grote oogst sperziebonen, we hebben er zelf ook van gegeten, erg lekker! Na deze try out gaan we kijken hoe we verder gaan maar dat TAHA een belangrijke partner voor KVTC gaat worden, is zeker.

Het andere hele goede nieuws is dat het er nu toch echt echt echt naar uit gaat zien dat we kunnen starten met de KVTC Driving School. Alles is klaar, de auto, het lokaal, de borden, de pionnen. We wachten op inspectie van de verkeerspolitie en dan verwachten we binnen nu en een week of 2 te kunnen beginnen. Gegadigden genoeg. De verwachting is ook dat we met de rijschool een mooie bron van inkomsten tegmoet gaan zien.      

Heel Nederlands moeten we het nu toch ook even over het weer hebben. Het was bar en boos! Vanaf zo’n beetje oktober moet het op gaan drogen om dan te beginnen aan het droge seizoen tot aan april wanneer het regenseizoen weer van start gaat. Moeder natuur is ernstig van slag en misschien ook wel een beetje boos want we zijn min of meer geruisloos overgegaan van het ene regenseizoen in het andere. Op dit moment is het droog en warm al een week maar nog vorige week is een groot deel van ons net ingezaaide wortelperceel goeddeels weggespoeld. Naast het weer is ook de electriciteitsmaatschappij Tanesco, onze internet provider en zelfs het waterbedrijf van slag. De afgelopen periode zijn de dagen op 2 handen te tellen geweest waarop alles aanwezig was. Je moet je zoiets voorstellen; heb je dagen niet warm kunnen douchen omdat er geen stroom is, komt de stroom terug, is het water eraf. Of kun je eindelijk online want de stroom is terug doet de WiFi het niet en ga zo maar door. Alsof al die ellende niet genoeg was, heeft Tanesco met grof geweld bomen gekapt. De dag erna keken we uit over een soort slagveld. We waren er allemaal stuk van.

We blijven nog even in de hoek van minder goed nieuws. Een van onze waakhonden Simba is plotseling dood gegaan. Zijn broer Faru, allebei hier en in dienst sinds 2015, was er kapot van en wij ook trouwens. Het is lief om te zien hoezeer onze bewakers begaan zijn met de honden en zelfs gehuild hebben om het verlies van Simba. Inmiddels zijn er 2 nieuwe hondjes gearriveerd, ze kijken nog wel een beetje bang maar het wennen gaat goed en Faru is ook weer beter te pas.

Dan ons land. Met al die nieuwe studenten geven we veel geld uit aan voeding. En dus moeten we oogsten en eten van ons land. Tenslotte zijn we naast een school ook een boerderij. De maisoogst duur relatief lang zo’n 6 maanden en dus besluiten we om het jaar rond te willen zaaien en te kunnen oogsten van andere gewassen. Wat we (hopelijk) teveel hebben, verkopen we om mais te kunnen kopen. We gaan aankomende week aardappelen, uien, bananen, zoete aardappelen, groene paprika, wortelen, tomaten, kool, aubergine en groene bladgewassen inzaaien bij toerbeurt zodat er elke maand iets te oogsten valt. Het voetbalveld is om die reden zelfs verplaatst! Het was een gedoe om de doelpalen uit te graven en met cementblok en al opnieuw te plaatsen. Dit plan vereist een absoluut commitment van onze studenten, zij zullen het leeuwendeel moeten gaan doen in zaaien, wieden, onderhouden en oogsten, elke dag na de klassen en dat gaan ze ook doen.

Ik wil hier graag Daniel Mboya noemen, collega en degene waar ik van op aan kan elke dag. Samen maken we plannen, schrijven we stukken om geld binnen te halen, organiseren we de school. Hij is het brein achter o.a. genoemd landplan. Ook het idee van de brief aan de kerken komt van hem. Hij is onmisbaar voor de school, in hart en nieren verbonden met zijn jongeren en aan deze school. We hebben elkaar beloofd deze kar te trekken, niet op te geven en deze school op de kaart te zetten en de community ervan te overtuigen dat ze mee gaan doen. Hij vooral verdient het dat wij met z’n allen slagen.  

Inmiddels is mijn status van toerist (3 maanden) overgegaan in hier mogen zijn met een business visa eveneens voor 3 maanden. Mijn work permit is nog een ‘dingetje’ zoals we dat in Nederland zeggen. Het is niet zozeer de aanvraag, -hoewel dat ook niet gemakkelijk is-, het is meer het geld dat er mee gemoeid is. Wij vinden hier dat Nederland daar niet alleen voor op hoeft te draaien en stellen voor een deel school, een deel Nederland en een deel Tanzania. We hebben het over 3500 USD en dat is heel veel geld. Niet in het licht van 2 jaar kunnen werken en de klus kunnen klaren natuurlijk.

We gaan het zien, we gaan door, met nieuwe hoop, nieuwe kansen, nieuwe mogelijkheden en nog veel meer studenten!

Laatste nieuws; koe Anna heeft vorige week een gezond meisje op de wereld gezet en de dochter van koe Anna heeft afgelopen nacht een gezond stierkalfje het licht laten zien. Koe Anna is daarmee officieel Bibi!

Veel groeten van ons allemaal uit een droog & warm Umbwe 

Anne

P.S. de bijen en konijnen en Johnson voormalige student zijn er niet zomaar, daarover een volgende keer meer!

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

• 

•